Marc Ovezall
‘Tussen wat wordt gezegd en niet bedoeld en wat wordt bedoeld en niet gezegd gaat de meeste liefde verloren.’ (Khalil Gibran)
Bij onze eerste ontmoeting vertelt Marc over het ontstaan van zijn bedrijf, Mo-tech Industries. Van een sportieve fysiotherapeut naar het ontwikkelen van unieke e-bikes. Fysiotherapie bleek niet zijn uiteindelijke ambitie te zijn. Als tussenfase is hij bij een bedrijf gaan werken dat speciale fietsen ontwikkelde voor de overheid. Na enkele jaren heeft hij, met hard werken, een eigen zaak opgezet. Samen met een enthousiast team ontwikkelt hij nu speciale e-bikes voor overheidsinstellingen als defensie en stadswacht.
Ongemerkt zitten we al een poosje te praten als we worden onderbroken. Het is tijd voor het volgende model. Net voor het afscheid zegt Marc: ‘Als ik het over mocht doen, dan deed ik het allemaal anders.’ Zienderogen verandert hij van spontane open persoonlijkheid naar een man met iets droevigs in zijn blik. Ik kan het nog niet helemaal plaatsten, maar iets in mij is getriggerd.
We spreken een tweede keer af.
Bij binnenkomst word ik verrast door een sfeervol ingerichte kamer. Michael Bublé op de achtergrond, kaarsen aan. Marc begroet me hartelijk. Ik voel me direct welkom. Twee glazen worden gevuld met wijn. Ik neem een slokje en proef een soepele, kruidige smaak. We nemen plaats aan tafel. Als ik inmiddels niet beter zou weten dan zou je denken dat deze man het goed voor elkaar heeft. Echter aan tafel zit een gekwetst man. Al snel zitten we midden in een gesprek. Marc vertelt openhartig: ’Zij is mijn grote liefde.’ Hij wijst naar een stralende vrouw op een foto achter zich. ‘Een diepere connectie is vrijwel ondenkbaar. We leken voor elkaar te zijn gemaakt. Het was een verbondenheid op een niveau waarvan ik nooit gedacht had dat het kon. Alles leek te kloppen. Ik kon zijn wie ik ben en mijn verdraagzaamheid naar haar was even groot. Onlangs kwam aan al dit moois abrupt een eind.’ Even staart hij stilzwijgend voor zich uit. ‘Ik ben er kapot van.’
Marc zit op het puntje van zijn stoel. Het wijnglas draait hij tussen zijn vingers op een neer. ‘Weet je liefde, eerlijkheid, vertrouwen en loyaliteit zijn de vier kernwaarden waar ik naar streef.’ Marc kijkt mij vol overtuiging aan en ik geloof ieder woord dat hij zegt.
’Ik verkeerde lang in de illusie dat anderen dit ook nastreven. Helaas blijkt dit niet altijd zo te zijn.’ De afgelopen weken hebben zijn gezicht getekend, maar dan wordt zijn blik zacht. ‘Bij de eerste ontmoeting met haar was ik flabbergasted door haar schoonheid. Ik heb haar later pas echt leren zien. Ze is zo’n mooi mens.’ Ik zie de liefde in zijn ogen. ‘Het is bijna dezelfde liefde als die ik voor mijn zoon voel. Anders natuurlijk, maar wel heel puur.’
‘Sinds het ontstaan van mijn bedrijf heb ik veel tijd en energie gestopt in de opbouw en ontwikkelingen die het heeft doorgemaakt. Prachtig om te doen, maar het heeft ook een keerzijde. Nu ik haar echt neig kwijt te raken merk ik dat ik mezelf gaandeweg ook ben verloren. Als ik later vanaf mijn veranda terugkijk op mijn leven dan wil ik niet denken: ’Goh, wat heb ik toch veel bereikt, in financieel opzicht. Nee, ik wil kunnen denken: ‘Goh, wat heb ik toch fijn geleefd. Ik heb begrepen wat het leven inhoudt.’
Marc schenkt de glazen nog een keer vol en samen proosten we: ‘op het leven en op de liefde.’ Zo praten en filosoferen we nog een poosje door. We lachen om onze eigen gedachtes en relativeren er een eind op los. Totdat het tijd voor mij is om te gaan. Op de terugweg denk ik aan het gesprek van deze avond. Wat een krachtige man. Ik heb er alle vertrouwen in dat het hem gaat lukken om het geluk en zichzelf weer te vinden. Hij komt er wel, want zoals ik het zie realiseert Marc zich maar al te goed waar het in dit leven allemaal echt om draait.
Tekst: Sandy Theunissen; www.jouwtekstschrijver.nl
foto: Henk Hulshof
0